.

داستان دلم

                به نام مهربانترین

دلم را سپردم به بنگاه دنیا

وهی آگاهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز برای دلم مشتری آمد و رفت

  وهی این و آن سرسری آمد و رفت

ولی هیچ کس واقعاً اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود کسی قفل دلم مرا وانکرد

یکی گفت:

چرا این اتاق پر از  دود و آه است

یکی گفت:

چرا دیوارهایش سیاه است

یکی گفت:

چرا نور اینجا کم است

و آن دیگری گفت:

انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری و من تازه آن وقت گفتم:

خدا تو قلب مرا می خری؟

و فردای آن روز خدا آمد و توی قلبم نشست

و در به روی همه پشت سر خود بست

و من روی آن در نوشتم:

ببخشید دیگر برای شما جا نداریم

از این پس به جز او کسی را ندارم...